Nee helaas ben ik niet een van die toppers die gisteren de 1/4 of zelfs hele marathon van Rotterdam heeft gelopen. Wél was ik erbij! Met #teamblessure moedigden we de (16.000!) lopers en loopsters aan. Hierbij mijn sfeerverslag van de 38e marathon van Rotterdam!
Vroeg uit de veren
Om 7.00 uur gaat de wekker. Als ik uit het raam kijk staat de weg bij Kralingse zoom al vol met auto’s. Op het moment dat ik de deur uitloop bij mijn zusje is de rij auto’s alleen maar langer geworden. Ik zie gespannen gezichten in felgekleurde sportkleding in de auto’s; marathonlopers! Met mijn tas vol confettikanonnen ga ik op weg naar Rotterdam Centraal waar ik met Dagmar en Maartje heb afgesproken om 8.45 uur. In de metro zit ik naast een ontzettend aardige meneer die vertelt dat hij zijn 6e marathon gaat lopen vandaag, hij is ontzettend rustig: “we zien het allemaal wel vandaag met dat warme weer, genieten is het belangrijkst!“, vertelt hij me. Bij station beurs wens ik hem veel succes vandaag, waarop hij antwoordt: “tot volgend jaar 😉“.
Cheersquad #teamblessure!
Een paar dagen terug kwamen we op het idee om als we niet zelf mee konden lopen door onze blessures, we maar een cheersquad moesten vormen tijdens de Rotterdam Marathon. Als Dagmar, Maartje en ik elkaar hebben gevonden gaan we op zoek naar Celeste, zij is al in de buurt van de finish op de Coolsingel. Na wat gedoe om elkaar te vinden gaan we richting de finish om een mooi plekje uit te zoeken! Die vinden we vlak bij de McDonald’s aan de Coolsingel. Handig, want daar heeft Celeste ook weer met Wouter afgesproken. Het is zo tof om hier rond te lopen, de sfeer is al direct goed en het zonnetje doet ook wonderen voor de stemming. Het is bijna niet erg om geblesseerd aan de kant te staan, het voelt nu al als een geslaagd evenement!
1/4 Marathon
Om 9.30 uur gaat het startschot voor de 10km lopers. Het publiek langs de Coolsingel staat er al helemaal klaar voor. Wij hebben ook onze confettikanonnen al klaar want Wouter wil een PR lopen vandaag wat betekent dat hij waarschijnlijk rond 38 minuten (!!!) binnen is! Verder houden we onze ogen open voor Aletha, Marjolein, Karin, Natalie, Patty, Robert, Irene, Jermaine, Martine, Monique en Debby (een hele lijst 😉 ). Het is ongelooflijk gaaf om te zien hoe snel en sterk de eerste finishers aan komen rennen! Het begint gelijk te kriebelen. Zoveel mogelijk aanmoedigingen slingeren we naar de deelnemers, want na ons punt moeten ze nog zo’n 100/150m tot de finish. Dan roept Celeste dat Wouter eraan komt! Met 37.24 rent Wouter een PR op de 10km en daar hoort uiteraard confetti bij! Op het moment dat Natalie en Jermaine voorbij komen lukt het niet op tijd om het confettikanon open te krijgen, maar een klein stukje verder komt Robert eraan; poging twee! Dat lukt, het publiek om ons heen moet elke keer lachen om de confetti die overal heen schiet, maar nog leuker; er verschijnt een glimlach op het gezicht van de deelnemers. Daar staan we hier voor! Hierna zien we inderdaad ook de rest voorbij komen. Sommigen kijken verrast om als ze ons horen juichen, anderen zijn in volle focus bezig met de sprint naar de finish.
De Marathon
Ondertussen is de 38e Rotterdam Marathon van start gegaan We besluiten een kop koffie te scoren en richting het 28 kilometer punt van de marathon te lopen. Hier staan de Running rebels van Rotterdam opgesteld en de sfeer is fantastisch! Een goede muziek installatie en gave versiering van de rotonde maken het af. Al snel wordt het duidelijk dat de top eraan komt. Op snelheid vliegen ze over de rotonde, ze maken nog totaal geen vermoeide indruk op 28km, zo knap! Niet al te lang hierna komt de eerste vrouw, geflankeerd door twee mannen, voorbij. Even daarna komt de eerste Nederlander voorbij; Edwin de Vries en ook hij ziet er nog ongelooflijk fris uit. Vol ongeloof en bewondering kijken we naar de lopers die voorbij komen en moedigen ze aan! Het duurt daarna even maar dan komen ook andere toppers voorbij; Jeroen, Joey, Kim, Denise, Thierry, Sebastiaan, Gabriëlla, Sergei, Grace, Margriet, Jeannique Rebecca, Anniek, Fleur, Joyce, Nicole en vast nog een heel aantal die ik nu vergeet (excuus!). Het is zo leuk om ze te kunnen aanmoedigen op dit punt (en te verrassen met confetti) net voor het Kralingse bos, een stuk wat kennelijk te boek staat als een van de zwaarste stukken van het parcours! Voor de deelnemers is het natuurlijk zwoegen en zweten, maar voor ons is het genieten. Genieten van de prestaties van de deelnemers, genieten van de geweldige sfeer die er hangt en blij zijn voor ze dat zij vandaag hun marathon lopen. Een event waar ze al maandenlang naartoe trainen. Zo gaaf! Aan de overkant van de plek waar we staan is het 40km punt, ook hier blijven we nog even staan een cheeren voor alle lopers en loopsters, het zit er bijna op voor ze!
Finish
In al ons enthousiaste aanmoedigen zijn we haast vergeten wat te eten. Dus rond 14.00 uur is het hoog tijd om een broodje te scoren. Terwijl Jermaine, Celeste, Dagmar, Maartje, Monique en ik ons broodje eten blijven we gespannen op onze livetrackers kijken van de Rotterdam Marathon om te zien of onze “gevolgden” al binnen zijn. Op de terugweg naar de finish zie je alle mogelijke emoties voorbij lopen: blijdschap, huilen, maar vooral trots! Het is zo’n mooi gezicht al die mensen met hun medaille om de nek. Jullie hebben hem allemaal verdiend!
Dan is het helaas tijd voor mij om naar huis te gaan. Helaas liggen Enschede en Rotterdam niet vlak naast elkaar waardoor ik nog langer van dit feest kan genieten! Het was stiekem best frustrerend om niet zelf te kunnen lopen, tot vanochtend de start van de 10km. Toen ging er een knop om en kon ik alleen maar juichen en schreeuwen voor de deelnemers. De marathonlopers en loopsters hebben mij enorm geïnspireerd. Terwijl ik in de trein nog eens op mijn telefoon kijk naar alle gave beelden van vandaag en alle trotse posts van hardlopend Nederland op Instagram denk ik; “zou ik dat ook kunnen, een marathon?”. Na al dat doorzettingsvermogen wat ik vandaag heb gezien kan ik daar maar één ding op antwoorden; ja! En het is me maar al te duidelijk geworden dat dit Rotterdam mijn debuut moet worden. Dus lieve meneer in de metro; inderdaad tot volgend jaar 😉!
Liefs,
Emma
P.S. Heb jij wel eens een marathon gelopen? Hoe voelde dat en wat vond je van alle aanmoediging langs de kant (wel of geen confettikanonnen? 😉 )? Let me know!
Emma 
Geef een reactie